Η σημερινή, αφιερωμένη στους εμπροσθοφύλακες του συστήματος υγείας, τους νοσηλευτές μόνο συμβολικό χαρακτήρα δεν έχει. Ανθρώπους που ναι μεν ο αλτρουισμός και ο ηρωισμός τους αναδείχθηκε περίτρανα στη μάχη κατά της πανδημίας, όμως εκείνοι ήταν πάντοτε εκεί και πριν από την εμφάνιση της.
Η δημόσια συζήτηση σήμερα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την ανάγκη ουσιαστικής επένδυσης στο επάγγελμα του νοσηλευτή. Το έλλειμμα άλλωστε, πιστοποιείται και από τα υφιστάμενα δεδομένα. 3,3 νοσηλευτές ανά 1000 κατοίκους σε αντίθεση με τον μέσο όρο, 8,8 νοσηλευτών ανά 1000 κατοίκους των χωρών του Ο.Ο.Σ.Α. και μόλις 1,4% της συνολικής εγχώριας απασχόλησης, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 2,2%.
Στην κατεύθυνση αυτή, κινήθηκαν το προηγούμενο διάστημα και προσπάθειες σε περιφερειακό επίπεδο. Με τη συγκρότηση θέσεων μόνιμων νοσηλευτών και την προκήρυξη τους καθώς και ενέργειες για την - για ορισμένο χρόνο - ενίσχυση κρίσιμης σημασίας οργανισμών.
Τα παραπάνω ασφαλώς δεν ήταν από μόνα τους ικανά για να αντιστρέψουν τους έως και σήμερα όχι και τόσο ανταγωνιστικούς εθνικούς δείκτες. Ωστόσο, πιθανώς να αποτελούν αντανάκλαση τόσο της πρόθεσης, όσο και της ευγνωμοσύνης απέναντι σε αυτό που ο κάθε νοσηλευτής προσφέρει καθημερινά. Την ίδια του τη ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου