Πέθανε ο θρύλος του Χόλιγουντ Κερκ Ντάγκλας σε ηλικία 103 ετών

Πέθανε ο θρύλος του Χόλιγουντ Κερκ Ντάγκλας σε ηλικία 103 ετών
Πέθανε την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 103 ετών, ο Κερκ Ντάγκλας, ηθοποιός, παραγωγός και σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, εμβληματική μορφή μιας χρυσής εποχής για το Χόλιγουντ, πολλές ερμηνείες του οποίου θεωρούνται κλασικές, όπως αυτή στην ταινία Σπάρτακος (1960, σε σκηνοθεσία Στάνλεϊ Κιούμπρικ), όπως ανακοίνωσε ο γιος του, Μάικλ Ντάγκλας.
Ο διάσημος ηθοποιός είχε αντιμετωπίσει σοβαρά προβλήματα υγείας από τη δεκαετία του 1990 και μετά, ενώ υπέστη εγκεφαλικό το 1996 και καρδιακή προσβολή το 2001.
Σε εφτά δεκαετίες, έπαιξε σε περίπου 100 ταινίες, φιλμ γουέστερν, δραματικές, αστυνομικές, πολεμικές ταινίες, πολύ συχνά στον ρόλο του σκληρού.
«Με τεράστια θλίψη τα αδέλφια μου και εγώ ανακοινώνουμε ότι ο Κερκ Ντάγκλας μας άφησε (...) σε ηλικία 103 ετών. Για τον κόσμο, ήταν ένας θρύλος, ένας ηθοποιός της χρυσής εποχής των κινηματογραφικών ταινιών, ένας ανθρωπιστής η δέσμευση του οποίου στη δικαιοσύνη και στις υποθέσεις στις οποίες πίστευε τον μετέτρεψαν σε πρότυπο και πηγή έμπνευσης για όλους μας», πάντως «για εμένα και τ’ αδέρφια μου, τον Τζόελ και τον Πίτερ, ήταν απλά ο μπαμπάς», ανέφερε ο γιος του, Μάικλ Ντάγκλας, σε ανακοίνωση που δημοσιοποίησε.
Ο Ντάγκλας είχε διάφορες κατακτήσεις από το γυναικείο φύλλο, αλλά από το 1954 ζούσε με τη δεύτερη συζυγό του, την Αν Μπάιντενς, την οποία είχε συναντήσει στη Γαλλία.
Ο Κερκ Ντάγκλας, ήταν γιος εβραίων μεταναστών από τη Λευκορωσία και είχε γίνει γνωστός για το εκρηκτικό στιλ πολλών ερμηνειών του, διότι αποτύπωνε στη μεγάλη οθόνη ιδίως το αίσθημα της οργής και της εξέγερσης εναντίον «της αδικίας», όπως έλεγε ο ίδιος. Μετατράπηκε σε ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της κινηματογραφικής βιομηχανίας τις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Πρωταγωνίστησε στην προσπάθεια να σπάσει η λεγόμενη «μαύρη λίστα» στο Χόλιγουντ, ο αποκλεισμός ηθοποιών, σκηνοθετών και σεναριογράφων διότι συνδέονταν με το κομμουνιστικό κίνημα ή θεωρούνταν συμπαθούντες και συνοδοιπόροι τη δεκαετία του 1950. Είχε εξομολογηθεί πως αισθανόταν μεγαλύτερη υπερηφάνεια για αυτό, παρά για οποιονδήποτε ρόλο του.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου